Piotr Piotrowicz Gariajew urodził się w 1942 roku w Permie, studiował na Permskim Uniwersytecie Państwowym na Wydziale Biologii. Na trzecim roku został zaproszony do przeniesienia się na Moskiewski Uniwersytet Państwowy na Wydział Biologii, do Katedry Biologii Molekularnej.
Po ukończeniu Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego P. Gariajew został skierowany na studia podyplomowe i w ciągu trzech lat uzyskał tytuł doktora za pracę związaną ze strukturą i fizykochemią jednego z białek złożonych.
W 1984 roku P.P. Gariajew rozpoczął badania w dziedzinie kodowania genetycznego i do 1994 roku ustanowił nowy nurt w genetyce – genetykę falową, a następnie genetykę lingwistyczno-falową. W 1997 roku P.P. Gariajew obronił na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Technicznym im. Baumana pracę doktorską na ten temat na linii VMAC. Został wybrany na akademika Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych i Rosyjskiej Akademii Nauk Medyczno-Technicznych oraz na członka Nowojorskiej Akademii Nauk. W latach 2001-2002 P.P. Gariajew pracował na zaproszenie w Kanadzie (Toronto), gdzie eksperymentalnie udowodnił poprawność podstawowych idei genetyki lingwistyczno-falowej. W 2013 roku założył Instytut Genetyki Kwantowej Sp. z o.o.
Pracując w Instytucie Problemów Fizycznych i Technicznych Akademii Nauk ZSRR (1984-1998) jako starszy badacz i kierownik grupy, P.P. Gariajew odkrył dwa nieznane wcześniej nietypowe rodzaje pamięci cząsteczek DNA. Zostało to zarejestrowane za pomocą korelacyjnej spektroskopii laserowej.
Pierwszy rodzaj to nieliniowa dynamika preparatów DNA (akustyka) z nawrotami podstawowych trybów wzbudzenia. To fundamentalne zjawisko (nie w odniesieniu do DNA i innych struktur organizmów) od dawna znane jest w fizyce jako „zjawisko powrotu Fermiego-Pasty-Ulama” (powrót FPU) i polega na pamięci układów nieliniowych do początkowych trybów wzbudzeń. Aparat genetyczny wykorzystuje to zjawisko do kierowania zapytań do własnych chromosomów w celu wywołania niezbędnych programów holograficznych. Takie żądania realizowane są w biosystemach podczas regeneracji narządów i tkanek, gdy konieczne jest „przypomnienie”, „przywrócenie” informacji o strukturze regenerowanej wątroby ludzkiej, pazurów kraba, ogona jaszczurki itp. Takie „powroty”, jak wykazały nasze badania, są nieodłącznym elementem nie tylko DNA, ale także nukleoprotein (rybosomów), białek i biostruktur (kolagen, macierz pozakomórkowa).
Drugi rodzaj pamięci to efekt fantomowy DNA, czyli pamięć otoczenia do dynamicznych funkcji znaku falowego cząsteczek DNA. Środowiskiem tym jest na przykład przestrzeń komory kuwety spektrometru lub przestrzeń żywych komórek i tkanek. Prawdopodobnie jest to również wykorzystywane przez organizmy do jednego z rodzajów przekazywania na duże odległości kwantowych stanów sygnalizacyjnych cząsteczek DNA w postaci fantomów. W praktyce może się to realizować w sztucznym tworzeniu kwantowych matryc z naturalnych, samoistnych fragmentów DNA, wypełniających i zastępujących fragmenty DNA, które wypadły podczas uszkodzeń genetycznych u człowieka. Na przykład w mukowiscydozie z mutacją numer 508.
Kolejnym istotnym działem naszej pracy jest korekta dotychczasowego trypletowego modelu kodowania białek przez aparat genetyczny organizmów. Istotą naszych poprawek jest uzasadnienie systemu kontekstowych orientacji rybosomów na informacyjnym RNA podczas biosyntezy białka. Oznacza to, że wprowadzamy zdecydowane stanowisko w sprawie realnej (nie metaforycznej) tekstualności genów oraz quasi-świadomości-myślenia genomu jako kwantowego biokomputera. W tym celu używamy pojęcia fraktalności w odniesieniu do poziomów świadomości-myśli w biosystemach. I ostatni kluczowy punkt to wykorzystanie „modelu wszechświata Bohma-Berkovicha” do praktycznego zastosowania naszych technologii.
Te fragmenty naszej pracy stanowiły podstawę do rewizji i uzupełnienia znanych już funkcji DNA w procesie kodowania genetycznego. Powstała teoria genomu lingwistyczno-falowego. Opublikowano kilkadziesiąt prac naukowych we współautorstwie z wybitnymi fizykami z Moskiewskiego Państwowego Uniwersytetu (MГУ), Instytutu Fizycznego im. Lebiediewa (ФИАН), Instytutu Problemów Zarządzania Rosyjskiej Akademii Nauk (ИПУ РАН) i naukowcami zagranicznymi. Ukazały się trzy monografie (autorstwa P.P. Gariajewa). Uzyskano patenty i priorytety. Na podstawie tego wszystkiego opracowano zasadniczo nowe technologie korygowania stanu zdrowia ludzi i przedłużania ich aktywnego życia. Jednym z kluczowych punktów opracowywanych technologii jest kwantowe programowanie komórek macierzystych w ramach naturalnych programów wykorzystywanych przez sam organizm człowieka.
P.P. Gariajew był nominowany do Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 2021 roku. Zmarł w roku 2020.
Artykuł tłumaczony ze strony https://wavegenetics.org za zgodą Jekateriny Leonowej-Gariajew.